Medusa, Yılanlardan Saçları Olan Kadının Gizemli Hikayesi

En çok yılan kilitleriyle tanınan Medusa, denizin antik chthonic tanrılarının kızıydı. Yunanistan’ın çok ötesinde, okyanusun ötesinde doğdu; Daha sonra Medusa’nın efsanesine katkıda bulunan yazarlar, anavatanını Libya olarak yerleştirdi. 

Bazıları, Medusa kıtayı dolaşıp saçlarından döktüğü için Afrika’nın birçok yılan çeşidine ev sahipliği yaptığına inanıyordu. Hepsi Gorgons adında yaratıklar olarak bilinen üç kız kardeşten biriydi. Kız kardeşlerin her birinin isimleri, doğaları üzerinde daha fazla detaylandırılmıştır: Hikayesine uygun olarak, Medusa’nın kökü, korumak anlamına gelen Yunanca fiilden gelmektedir. 

Medusa’nın ilk açıklamaları, onun her zaman (diğer Gorgonlar gibi) saçları, büyük dişleri, kanatları ve pençeleri olan canavar bir görünüme sahip olduğunu gösteriyordu. 

Her ne kadar Romalı şair Ovidius’un yazdığı en bilinen efsanede olsa da Medusa son derece güzel ve insansı bir şekilde dünyaya gelmiştir. Özellikle şehvetli saçlarından etkilenen Poseidon, Athena tapınağında ona saldırdı. 

Öfkelenen Athena, Poseidon’u cezalandıramaz, Medusa’yı bir adaya sürgün eder ve onu saçlarına yılan ve bakanı taşa çevirecek kadar tiksindirici bir yüze sahip olması için lanetler.

Bir kral tarafından gönderilen Perseus, Medusa’yı öldürmek ve kafasını geri getirmek için bir göreve gitti. Diğer Olimpiyat Tanrıları ve Tanrıçalarının yardımıyla başarılı oldu, ancak Medusa’nın ölümü onun sonu değildi. Ölüm anında, kanından iki oğlu çıktı: Pegasus (ünlü kanatlı at) ve Chrysaor. Onların doğuşu, yıkımın dönüştürücü gücünün genellikle yeni yaratıma yol açtığının bir hatırlatıcısıdır. 

Başı, kendisine bakanları taşa çevirme gücünü asla kaybetmedi ve kötülükten korunmak için Athena’nın kalkanına yerleştirildi. Yılan saçlarının telleri tüm şehirleri korumak için devam etti. Antik Yunanistan’da ve dünyanın her yerindeki modern zamanlarda, Medusa’nın portresi kalkanlar, tapınaklar, madeni paralar, çanak çömlekler ve pandantifler üzerinde kötülükten korunmanın bir sembolü olarak yeniden yaratılmıştır. 

20. yüzyılın feminist yazarları Medusa’nın kaderinde kendilerinin ve diğer kadınların yansımalarını görmeye başladılar. 

Gorgon’un kendi saldırısı için maruz kaldığı ceza ve tecrit ile kadınların maruz kaldıkları kötü muameleden dolayı bu kadar sıklıkla kötülenmeleri arasında paralellikler gördüler.

Belki de bir canavar yerine, kadınsı insanların kendilerini ve güçlerini kucaklamak için ne kadar acı verici bir şekilde şeytanlaştırıldığının bir örneğiydi. Yüzyıl boyunca Medusa, korunmaya ek olarak, erkek bakışlarını terk ederek ve bağımsızlığı bulan, kadınsı öfkenin gücünün feminist bir sembolü haline geldi. 

Bu nedenle, Medusa’yı içeren küpeler , bilezikler ve kolyeler , kadınsı insanlarda uzun süredir bastırılan esnekliği, duygusallığı ve gücü korumak ve kutlamak isteyenler tarafından aranmaya devam etti.

Medusa bize ataerkil toplumun beklentilerinin dışında kendimizi tanımayı ve sevmeyi öğretir. Medusa , özür dilemeden kendimize ve baskı karşısında şiddetli olmamızı hatırlattığı için, içimizdeki kötü kaltağı tezahür ettirmek ve onurlandırmak için mükemmel bir tılsımdır.